Kendinizden bahseder misiniz?
25 yaşındayım, fen bilgisi öğretmeniyim. İzmir’de yaşıyorum. İlkokul 3. sınıftan beri işitme engelliyim.
İşitme engelinizi kim anladı?
Herkes anlıyordu aslında. Bana seslendiklerinde hiç kimseye dönüş yapmıyormuşum. Okulda da öğretmenim fark etmiş. Sonrasında da doktora gittim. Üçüncü sınıfa işitme cihazıyla başladım. Telefonla konuşmuyordum hiç, son 1 senedir telefonla konuşuyorum. Genel olarak da iletişimde sıkıtılar yaşadım, anlamıyordum çoğu zaman. Okulda, derste sıkıntılar yaşıyordum hep, dudak okuyordum.
Sosyal ortamlarda oradan uzaklaşmak istiyor muydunuz?
Arkadaşlarım hep çok iyiydi, çok sıkıntı yaşamadım. Yeri geldiğinde sıkıldığım zamanlar oluyordu tabii ki. Çünkü hiç anlamıyordum ama öyle bir uzaklaşma isteğim hiç olmadı. Aynı zamanda sinemaya gidiyorum, seviyorum, anlayabiliyorum.
Hayatınızı değiştiren bir olay oldu mu?
Eskiden bilmiyordum ama bana en büyük katkıyı sağlayan sivil toplum kuruluşlarıydı. Şu anda da zaten yönetim kurulundayım. Onun dışında implant çok farklı bir şeymiş. Önceden olsaydı sizinle bu görüşmeyi yapamıyor olabilirdik.
Sizi Destekleyen İnsanlar Kimlerdi?
Annemden yana çok şanslıydım, annem beni çok destekledi. İmplant ameliyatından hiç korkmadım. İşitmem tamamen gitmişti, o yüzden kaybedecek çok bir şeyim yoktu. Ani bir kararla girdim. Ameliyat düşüncesinin üstüne çok gitmedim, duyacağıma odaklandım sadece.
Maskeli süreç sizin için nasıl geçti?
İmplantsız çok kötü geçti, ameliyattan önceyi hiç hatırlamak istemiyorum. Son bir buçuk senem maskeli de olsa çok güzel geçti.
Hayatınız boyunca en zorlandığınız an hangisi?
Ben bu zamana kadar en büyük sorunu üniversitede yaşadım. Üniversite hocalarım en büyük sıkıntı oldu ama yine de aşırı olumsuz bir şeyle karşılaşmadım. Bir hocam işitme engelli olmamı umursamadı, not vermiyordu. Zaten bilgisizdim, daha da bilgisiz bırakıyorlardı beni.
Bu süreçte rehabilitasyon aldınız mı?
Ameliyattan sonra gitmeye başladım. Ben çok memnun kaldım, iyiydim. Konuşmam düzeldi, bozukluklarım vardı. İşitme cihazı kullanırken gitmemiştim. Bana iyi geldiğini bildiğim için hala devam ediyorum. Sohbet ediyoruz, orada mutluyum.
İşitme engeliniz iş hayatınıza nasıl yansıyor?
Atanamadım henüz ama özel bir kurumda çalışıyordum ve öğrencilerimle konuşurken sıkıntılar yaşıyordum. Onun haricinde birebir ders veriyorum, ama gruplarla çalışamıyorum.
Ameliyat olurken ekonomik açıdan zorlandığınız oldu mu?
Ben Çapa’da ameliyat olmuştum. Çok zorlanmadım ama genel olarak özel hastanelerde çok pahalı. Ben aslında ameliyattan öncesi hayatımı tamamen unutmuşum. Bu şekilde daha mutluyum.
İçinde bulunduğunuz koşullarda değiştirmek istediğiniz bir şey var mı?
Bazı şeyleri değiştirmeye çalışıyorum. Hem kendi adıma, hem dernek adına. İşitme cihazları ve ameliyatlar çok pahalı. Toplumumuzda çoğu insan işitme engelinin ne olduğunu bilmiyor. İşitme kayıplı bireylerle tanışan insanların şanslı olduğunu düşünüyorum. Çünkü farkındalık kazanıyorlar. Biz de zaten farkındalık için bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Eksiklikler her yerde var ama eksiklikleri gidermek bizim boyumuzu aşar. O yüzden elimizden geldiğince bazı şeyleri yaymaya çalışıyoruz.
Ameliyat öncesi ve sonrası yaşadığınız sürecinizi anlatır mısınız?
Ben çok heyecanlıydım. “Beni ameliyata alın” diye doktora gerçekten ısrar ediyordum. Pandeminin tam ortasında oldum ameliyatı. Benden üç gün sonra ameliyatlar durmuştu. Ameliyattan çıktıntan sonra sesler çok karışık geldi. Sesler geliyordu ama çok karışık geliyordu. Anlamsız sesler oluyordu ve ayırt edemiyordum. Beynin bir alışma süreci var. Sonrasında düzeldi ama çok farklı bir duyguydu
İlk hangi sesleri duydunuz ve ne hissettiniz?
KPSS’ye hazırlanıyordum. Elime bir şey değiyor, aynı zamanda ses geliyordu. Ben de ne olduğunu bir süre anlayamadım, kedi falan sandım. Sonrasında fark ettim ki kağıdın sesiymiş. Elimle dokunduğum için kâğıt sesi geliyormuş. İlk duyduğum ses oydu. İkincisi hayvan sesleri. Mesela kuşların seslerini hiç duymamıştım, duyduğumda çok mutlu oldum. İlk şarkı dinlediğimde şarkıların sözlerini hep yanlış bildiğimi fark ettim, yeni yeni öğreniyorum. Dışarda insanları daha iyi anlayabiliyorum ve sosyal bir ortama rahatça girebiliyorum. Bu tarz şeyler özgüveni yükselten şeyler.
